Nie dzielimy dzieci na grupy wg wieku. Jedynie podczas zajęć dodatkowych i jeżeli wymaga tego temat zajęć, tworzymy grupy dzieci o zbliżonych umiejętnościach. Grupy te są elastyczne – zmieniają się wraz z nabywaniem przez dzieci nowych zdolności. Brak stałego podziału na grupy wiekowe jest doskonałą metodą na nauczenie dzieci szacunku względem siebie. Starsze dzieci uczą się empatii i wrażliwości, potrafią „zaopiekować” się młodszymi dziećmi. Młodsze maluszki podpatrują umiejętności starszych, co przyspiesza ich rozwój.

Na tym wczesnym etapie rozwoju, rozwiązanie takie wydaje się korzystne, z punktu widzenia kreowania kompetencji społecznych i empatii poprzez integrowanie dzieci z naturalną, zróżnicowaną wiekowo grupą, jaka pojawia się np. w domu. Nieraz zdarza się, że przy wspólnym stole, nielubiany budyń nagle bardzo smakuje. Często maluszki same chcą zakładać buciki jak starsze dzieci czy chodzić razem do toalety. Starszaki lubią z kolei śpiewać piosenki najmłodszym dzieciom, czy „czytać” im książeczki.

W ramach pedagogiki Montessori dzieci zdobywają umiejętności dnia codziennego: samodzielne jedzenie i ubieranie się, zamiatanie, mycie okien, nakrywanie do stołu, sprzątanie, układanie, sadzenie, gotowanie; oraz umiejętności manualne: malowanie, rysowanie, klejenie, nawlekanie, segregowanie; rozwijają percepcję wzrokową i koordynację wzrokowo-ruchową: tajemnicze woreczki Montessori, układanki i puzzle.

Podobnie przebiegają zajęcia z matematyki intuicyjnej. Są to bardzo krótkie, powtarzalne zajęcia z pokazywaniem kart z kropkami w różnej ilości w określonym porządku.

Co nas motywuje?
Mózg małego dziecka jest bardzo plastyczny – zdolny nauczyć się wielu umiejętności. Od urodzenia dziecko dysponuje umiejętnością subitacji, czyli zdolnością rozróżniania ilości elementów w zbiorze – bez ich liczenia. Jeśli pozna nazwy dla określonych ilości elementów, z łatwością odróżni zbiór 27-elementowy od 29-elementowego.